میخوام به یه  موضوع  تکراری  اشاره کنم که خیلی مسکوت مونده.چرا؟ دقیقاٌ نمیدونم . و اما این موضوع تکراری چیه؟صدا و سیما.

میخوام از دو وجه به موضوع  رسانه ی  عمومی بپردازم.

اپیزود اول:شبکه های مجاز داخلی

همون شبکه هایی که در عید و عزا ، خوشحالی و غم ،اونقدر برنامه های پر بار و سرگرم کننده ای دارن که آدمو مجبور میکنن شبونه به ویدئو کلوپ ها پاتک بزنه. این برنامه ها چند دسته هستن:

1--  مسابقات تلفنی که عموماً برای افرادی با آی کیوی  منفی طرح شدن.

2--  فیلمهای سینمایی ( هالیوود ،بالیوود ،اینوری ،اونوری) که همه در یه جا به تفاهم میرسن و اون اینه که همه ی این فیلما درجه ی سیزده به بالا دارن.

3-- سریالهایی که تشکیل شدن از یه تم عاشقانه ی  تکراری ، چند تا جوون که تنها معیار انتخابشون زیبایی بوده وبعدهم بستن مقدار زیادی آب به سریال برای افزایش تعداد شبهایی که مردم سر کار گذاشته میشن.

4-- تبلیغات.همراه همیشگی شبکه های تلویزیونی.

5-- سخنرانیهای تکراری که فقط حول یک محور میچرخه: .....(این نقطه چینا برای حفظ سرمه که هنوز لازمش دارم.)

6-- اخبار. البته فقط یه سری از اخبار. که از ساعت 6 صبح تا 12 شب بین شبکه ها دست به دست میشه.گوینده بعد از اینکه اخبار رو میخونه سریعاً باید اونا رو به استودیوی بعدی برسونه تا نیم ساعت بعد همون اخبار از طریق یه شبکه ی دیگه تکرار بشه.

7—البته در این میون نباید برنامه های پر بار آشپزی ، خیاطی و ... رو ندیده گرفت که( به علت درخواست های مکرر بینندگان) روزی پنج مرتبه تکرار میشن.

8—در صورت لزوم استفاده از سریالهای آرشیو شده که اغلب بالای سی سال قدمت دارن.

9—برنامه های روتین که  به جای خنده یه لبخند تلخ روی لب آدم میشونن.( البته اونایی که تم انتقادی دارن. بقیه که ول معطل ان.)

10—موسیقی .که البته حرام است.

حالا میخوام به یه موضوع ساده اشاره کنم: دختر ایرانی در تلویزیون مجاز ایران.دختری با ظاهر و باطنی تعریف شده. با حجابی که عموماً به چادر منحصر میشه.و البته مقدار زیادی آرایش( که چون چادر بر سر دارند اشکالی ندارد.)

حالا این دختر خانم مهربان ، محجوب و فداکار بزرگترین معضل زندگیش اینه که نمیدونه از بین هزار تا خواستگار کدومو انتخاب کنه.خب این موضوع باعث میشه کارگردان بتونه حدود سیزده ، چهارده قسمت سریال رو کش بده.

و اما چیزی که همیشه منو به تعجب وامیداره اینه که شخصیت اول زن در داستان توی کوچه ، خیابون ،پارک یا هر جای دیگه ای وقتی خواستگارشو ، (یا یکی از خواستگاراشو ) میبینه به مدت یک ساعت می ایسته و با طرف به صحبت میپردازه.البته فکر بد نکنید چون این کار از نظر صدا و سیما  هیچ اشکالی نداره. تازه این جای خوب قضیه ست. وقتی توی سریال ،  تم علاوه بر عاشقانه بودن ، پلیسی هم هست که دیگه هیچی.دختر خانم به همراهی خواستگارش رد آدم بدا رو میگیره.

چیزی که همیشه نادیده گرفته میشه اینه که دختر ایرانی با هر پوششی ، چه چادر چه مانتو ، وقار و شخصیت درونی داره.به قول مریم :حجاب درونی داره.عرف به دختر ایرانی اجازه نمیده که وقت و بی وقت ،توی کوچه و خیابون بخواد با این و اون به صحبت وایسه.این برای ما ناهنجار محسوب میشه.من نمیدونم این چه قانونیه که چادر رو حجاب و مانتو رو بی حجابی میدونه.و به یه فرد چادری اجازه ی هر رفتاری داده میشه.رفتارهایی که به نظر همه ی مردم متناقض با عرف هستن.

اپیزود دوم:شبکه های مجاز ماهواره ای

شما هم تا حالا حتماً گذرتون به شبکه های مهاجر ، ایران موزیک و ... افتاده. نمایندگان ما که قصد معرفی ما رو به دیگران دارن.این قاصدان فانتزی انگار که از یه کره ی دیگه اومدن.اولاً که دیدنشون برای ما حرام و برای دیگران حلاله.

من نمیدونم این چه چهره ایه که از ما ،به خصوص ما دخترای ایرانی دارن نشون میدن؟دختری با لباسی بدن نما که در اصطلاح بهش مانتو گفته میشه.مانتویی که از یه لباس معمولی هم کوتاهتره. با یه شال که فقط یک چهارم موها رو میپوشونه.شالی که شده پرچم دار حجاب اسلامی.و آرایشی که از دختر ایرانی یه عروسک ویترینی ساخته.و رفتاری که .... .

خب حرف من اینه که:

 1--  اگه موسیقی حرامه ، پس این چیه؟اگه حلاله، چرا توی شبکه های داخلی همچین چیزی نداریم؟

2--  این پوشش چیه و اون پوشش چه معنایی داره؟ کدوم درسته؟آیا واقعاً بچه های ما این شکلی هستن؟ کدوم یکی از این رفتارها و پوششها نماینده ی مناسبی برای معرفی ما به دنیاست؟

چرا داریم تصویری از خودمون به دیگران نشون میدیم که شباهتی به خودمون نداره؟

حقیقت اینه که هیچکدوم از این الگوها نمیتونه معرف مناسبی برای دختر ایرانی ،زن ایرانی و مرد ایرانی باشه.

حرف آخر:

به نظر من در مورد عملکرد صداو سیما و شبکه های ماهوارهای ،ما داریم از هر دو سوی پشت بام سقوط میکنیم.پرشی دو سویه به قهقرا.

الهه

 نوشته شده توسط الهه درویشی در یکشنبه 85/10/24 و ساعت 1:0 صبح | نظرات دیگران()